De boot gaat een week de doe-het-zelf loods in voor slijp- las- en schilderwerk. Erwin komt een weekend helpen met lassen. Dat ene avondje introductiecursus elektrodelassen dat ik ooit gehad heb lijkt me niet genoeg om de boot waterdicht te krijgen, waarschijnlijk zou ik er alleen maar meer gaten bij maken. Het lassen valt zowieso nog niet mee. Vooroorlogs staal, koolteerresten en tin (iemand ooit putjes dichtgesoldeerd?) zitten het laswerk tegen. Ik had “supra” electroden gehaald, extra goed voor vervuild staal. Met 50 stuks dacht ik ruim voldoende te hebben. Dus niet. Gelukkig had Erwin zijn doos elektroden ook meegenomen. Terwijl Erwin last en slijpt maak ik met de komborstel op de haakse slijper de bodem schoon van roest en loszittende koolteer. Ongelovelijk wat een bende dat geeft. Zelf zie ik er uit als zwarte piet en alles wordt bedekt met een dikke laag zwarte stof. Achteraf had ik beter een muts op kunnen zetten en de gereedschapkist dicht moeten doen. Al doende ondek ik nog wel twee kleine gaatjes op de waterlijn aan stuurboordkant. We besluiten hier dan ook maar een plaat overheen te zetten. Het zwakke punt helemaal onderin het vlak doen we niks aan. Er zijn meer twijvelachtige plekjes eromheen en omdat het toch een bijna vlakke plaat is gaan we in het najaar gewoon deze plaat vervangen. De kimkielen slijp ik er ook af, ik ben benieuwd of het effect te merken is. Verder wordt een losgebroken handrail weer vastgelast. Naar voren lopen door de smalle gangboord is al eng genoeg met bruikbare handrails. Al met al zijn we zo’n anderhalve dag bezig. Daarna ben ik nog een dik uur aan het opruimen.
Hier nog enkele foto’s gemaakt door Erwin:
Leave a Reply