Dit filmpje heeft iedereen al lang gezien maar hij stond nog niet op de site, dus voor de volledigheid hier nogmaals:
In oktober had ik middagdienst op molen De Hoop in Stiens dus dacht ik daar een mooi dagje varen van te maken. Het is een avontuurlijk tochtje geworden. In Dokkum kom ik de Ithake tegen, een nogal ernstig verbouwd scheepje met een Engelse schipper. Ze ontvluchten de kou en zijn onderweg naar het Canal du Midi. Goed idee. De voorspellingen waren al niet goed en na een bezoekje aan De Zwaluw in Burdaard komt het met bakken uit de lucht. Pas als ik bij de molen in Stiens aankom wordt het droog maar als ik een paar uur later vertrek begint het natuurlijk gelijk weer te regenen. Nou had ik wel zitten rekenen om op tijd in Stiens te zijn maar ik had er geen rekening mee gehouden dat ik ook nog weer naar huis moest. Terugreis over Leeuwarden waar het even opklaart maar met de duisternis vallen er ook flinke buien.
De bril regent dicht en er is ook maar weinig straatverlichting op het water dus de zaklamp moet het doen. Dan heeft ook nog iemand allemaal rode en groene tonnen midden op het Bergumermeer gelegd, nog in een rijtje ook dus kom je er steeds weer eentje tegen! Na bijna in de visnetten beland te zijn is het daarna alleen nog maar opletten bij bruggen, daar staan van die palen onder in het duister.
Avontuur is omgekeerd evenredig aan de mate van planning vooraf. Achteraf had ik beter de boot in Camminghaburen achter kunnen laten en een dag later ophalen, maar dan had ik niks beleefd.
Een paar weken later vergeet ik bij het starten van de motor de inregendop van de uitlaatpijp te halen. Een ‘donk’ op het dek en een plons en de dop is verdwenen en ook de vismagneet van de havenmeester kan hem niet meer boven water krijgen. Ik heb een tijdelijke vervanger gemaakt van een zwartgespoten verfblik terwijl ik bedenk hoe de versie 2.0 eruit gaat zien.
Nieuwe inregendop budget model. Ingrediënten: verfblik en spuitbusje zwart
Een ander klusje dat nog op de lijst stond was het vervangen van het laatste stukje tuinslang uit de koelwaterleiding. Dit stukje zat in de aanzuigleiding waar de oude gesoldeerde leiding van 20 mm moest worden aangesloten op de nieuwe 22 mm leiding. Bij warmteservice hebben ze een verloopstukje (al moest het wel even besteld worden). Het daadwerkelijke plaatsen levert maar één hobbel op als ik de 20 mm snijring in de ‘poel des verderfs’ (bilgewater onder de motor) laat vallen! Van de 22 mm heb ik nog wel een paar reserve maar van de 20 mm niet dus dat wordt vissen. Ook heb ik wel zo’n magneet op een stokje om onderdelen op onbereikbare plekken te kunnen grijpen, maar helaas is de snijring van messing dus niet magnetisch. Na een paar minuten vissen met een platte schroevendraaier denk ik beet te hebben maar als het boven ‘water’ komt blijkt het een sluitringetje. verrassend genoeg vis ik er daarna ook nog een slangklem uit voor ik uiteindelijk toch nog de snijring terug vind.
Resultaat van 20 minuten vissen. Verloopstukje vergeten te fotograferen.
Door de korte dagen en het slechte weer heb ik maar een paar kleine rondjes gemaakt in het najaar. Helaas zijn de batterijen van de camera leeg als ik bij Kollum een prachtige zonsondergang zie. Verderop moet ik toch eerst het smeerautomaat bijvullen. Het is windstil en het water spiegelglad. Verder varend en achterom kijkend zie ik de uitlaatgassen in een lange sliert boven het water hangen, uitkomend bij een grote blauwe wolk waar ik even stilgelegen heb.
In de ontstuimige dagen voor de kerst zit nog een dagje met wat zonlicht. Het waterschap heeft alle sluisdeuren opengezet dus het waterpeil is laag en daarbij zorgen baggerwerkzaamheden ook nog voor de nodige hindernissen. In de Alde Lune is de diepgang normaal ongeveer een meter, maar met een baggerpijp aan bakboord en 20 cm lager peil wordt het krap. Als de Kromhout zwaar begint te tuffen, het sturen zwaar gaat en het water achter me grijs wordt dan weet ik wel hoe laat het is. Wie precies in mijn spoor vaart heeft nu dus wat extra diepte.
Voorbij Ee is een kanaaltje naar de Beintemapoldermolen. Vroeg me af hoe ver ik zou komen. Nou niet ver, ik kom het kanaal niet eens in. Er blijkt maar een halve meter water te staan. In de achteruit en door wat te schommelen komt het schip weer in dieper water terecht.
In het Verbindingskanaal tussen de Dokkumer Diep en Trekvaart ligt een kunststof pijp, half op de wal getrokken. Even een moment niet opletten en ik zit er bovenop. De boot ligt met de kont omhoog net met roer en schroef tussen pijp en wal in dus ik kan geen kant op. Bij het proberen los te komen raak ik ook nog de pijp met de schroef. Gelukkig springt de keerkoppeling in de vrij dus hopelijk valt de schade mee. Vanalles geprobeerd maar uiteindelijk weet ik met wat zigzaggen naar iets dieper water te komen, daarna met een aanloopje van een meter en de motor op vol gas en dwars over de pijp gevaren. Het zal wel wat verf gekost hebben maar ik ben weer vrij.
Het naambordje wordt nu voorzien van een verse laklaag. Deze was voorzien van een paar lagen Hema vernis uit een gevonden potje van onbekende jaargang. Blijkbaar was dat een slecht vernisjaar want het blijkt niet bestand tegen een paar maand in weer en wind dus nu toch maar geïnvesteerd in echte bootlak.